Boekel 7 (7) - Venhorst 5 (0) 

Het is dinsdagavond 5 december en het is stil in Venhorst. Uit de richting van de Noordstraat – Toon Bevers? - komt een licht, aangenaam aandoend  schimmelgeluid. Ik spits mijn neus en duw mijn oren naar voren, en  jawel, ik hoor een lekker in het gehoor liggend zacht briesen van een paard.

(Google:  Hoe blijer een paard, hoe meer het briest – en dat ‘blije’ kun je objectief vaststellen, leggen ze uit. Een blij paard heeft zijn oren naar voren staan. De paarden met stereotype gedrag, agressie en een slechtere conditie briesen nauwelijks.)

In mijn klompen leg ik nog vlug een grote winterwortel, zodat de schimmel straks niet met honger vertrekt, als hij richting Boekel gaat. Dat maakt me blij, iets geven is altijd mooier dan iets krijgen… denk bv aan een pak slaag…, of aan een taakstraf van 300 uur, ik, noem maar wat.  Daar moest ik aan denken toen ik de uitslag van Boekel 7 tegen Venhorst 5 zag??? Met al die problemen in Boekel met stank, rotte eierlucht, De Elzen, de Zuidwand, de Raad van State, de kantine van boerin Steffie, enz. is het toch een geweldig Sinterklaaskado dat Venhorst 5 de punten aan Boekel geeft. Stil briesend van blijdschap draaft de schimmel met de wortel nog in zijn tes verder, naar huis, via Handel richting Spanje, hulde!

De wedstrijd...
Het hoogtepunt van dit duel was wel de “koekoek” van Harm Biemans die zijn tegenstander zo even te kijk zette. Dit was dan ook het enige hoogtepunt van Harm maar gelukkig was het bijna kerst, aldus een gelukkige Biemans. Abdullahaha wist dat de Koekoek één van de grote families was die aardig konden schilderen. Hij had dit vernomen van de familie van de koekoek: ene mevrouw Vinken. Verder viel er niet veel af te vinken. In goeden doen en in een draaiend elftal is het de gele god christus de messias, die het team dan over de streep trekt, maar nu was er ook voor hem geen houden aan.  De verdedigende acties vonden vaak in de eigen zestien plaats en het was daar een geroezemoes van jewelste, waardoor cristus het overzicht niet had en het opspattende rubber verdween regelmatig uit zijn ogen, waardoor Boekel makkelijk toe kon slaan.  Boekel dat elkaar beter kon vinden bleek een geoliede machine te zijn waar Venhorst moeilijk mee om kon gaan. Het leek wel of ze elke keer een mannetje meer hadden, maar na een grondige na telling bleek dat dit niet het geval was. De bank die door de toeschouwers, een zekere Meyer en een Van Lankveld, goedkeurend in de gaten werd gehouden zag een sterk Boekel. Maar gelukkig wist Paul nog een anekdote van vroeger in de Peel naar boven te halen: Nick van Crey gooide een bal voor en ja zo goed kwam ie niet, maar je weet hoe ik ben. René luisterde aandachtig want hij had dit verhaal nog niet gehoord. Gelukkig was er een VAR momentje toen Dave van de Horst schreeuwde om een brancard. De scheids kon het wel waarderen die overigens niet zijn beste wedstrijd floot. Even later zagen sommige in Venhorst ook een wedstrijd en dan valt alles wel mee en dan weet je dat het achteraf makkelijk praten is. Het was toen allang mis op het geplastificeerde veld, dat wel goed genoeg was om te voetballen. En natuurlijk was er thee in de rust, waarna  de gehavende thermometervreter Gydo dun vijfde zichzelf wisselde. De Mol was toen al gevlogen met in zijn kielzog Abbdulha, die aan de hand van Mark Peeters Boekel van scoren af probeerde te houden. Een Boekel dat oppermachtig was en er een lekker trainingspartijtje van maakte. De derde helft was voor sommige niet haalbaar, zij dropen af richting huis, waarom dat weet niemand, maar dat beste Jarno is weer een heel ander verhaal.

De liefhebber